Meritxell Simó é Profesora de Filoloxía Románica e Directora do Institut de Recerca en Cultures Medievals (IRCVM) na Universitat de Barcelona. A súa investigación centrouse na recepción europea dos trobadores e na creación e a representación literarias das mulleres, ámbitos nos que traballou como investigadora e directora de proxectos. É membro do Comité de Xestión do proxecto Corpus des Troubadours (IEC - Union Académique Internationale) e Time Machine Ambassador da rede europea Time Machine (https://www.timemachine.eu/), orientada á xestión de Big Data do pasado. Tamén foi investigadora do Centre Dona i Literatura da UB. Entre os seus últimos traballos sobre trobadores, destaca a edición do volume colectivo, Los Motz e·l so afinan: cantar, llegir, escriure la lírica dels trobadors, Roma, Viella, 2020. Dende 2021 é membro da Sección Histórico-Arqueolóxica do Institut d'Estudis Catalans.

Elizabeth Aubrey é profesora emérita de musicoloxía da Universidade de Iowa, e é doutora en  musicoloxía pola Universidade de Maryland especializándose en todos os aspectos da música medieval e renacentista, incluída a interpretación. Autora de múltiples publicacións destacan os libros  The Music  of  the  Troubadours (Indiana  University  Press, 1996) e  Songs  of  the  Women  Trouvères (Yale  University  Press, 2001; en colaboración con Eglal Doss-Quinby, Joan Tasker Grimbert e  Wendy Pfeffer). Así mesmo, impartiu numerosas conferencias-seminarios nos Estados Unidos e Canadá, así como en diversos países europeos (Francia, Italia, España) e en Australia.

Ademais, é unha recoñecida intérprete de música medieval, deu numerosos concertos e actuou como asesora doutros intérpretes. Gravou un CD para acompañar o libro An  Introduction  to  Old  Occitan de William D. Paden (The Modern Language Association  of  America, 1998) e ten en proxecto outras gravacións.

Maria Reina Bastardas i Rufat é doutora en Filoloxía Románica e profesora titular de Filoloxía Románica na Universidad de Barcelona. A súa investigación centrouse na lingüística histórica románica, particularmente nas distintas áreas do léxico: toponimia e antroponimia, obxecto, respectivamente, da súa tese de doutoramento e unha longa participación no proxecto PatRom; e tamén etimoloxía, coa colaboración no proxecto DÉRom. A característica común dos proxectos de investigación nos que participou é a perspectiva histórica e comparada panrománica.

Vicenç Beltran foi catedrático das universidades de Cádiz, Barcelona e La Sapienza de Roma. A súa investigación céntrase nos trobadores e a lírica medieval e renacentista de diversas linguas  románicas, aínda que frecuentou outros temas e épocas. Entre os temas que atraeron maiormente o seu interese atópase tamén a poesía antiga de tradición oral. Foi presidente da Asociación Hispánica de Literatura Medieval e é membro da Xunta Directiva da Asociación  Internacional de Hispanistas, presidente de honra da Asociacion Convivio e membro numerario do Institut d’Estudis Catalans.

Margherita Bisceglia (San Giovanni Rotondo, 1992). Laureata magistrale en Filología Moderna, defendió en julio de 2017 en la Universidad La Sapienza de Roma una tesi di laurea en Filología Románica (Director Dr. Paolo Canettieri, Co-directora Dra. Arianna Punzi) dedicada a la edición de dos poemas de Thibaut de Champagne (seleccionados de entre aquellos en los que el autor utilizó comparaciones presumiblemente tomadas del bestiario medieval). Cursó el Dottorato in Scienze del testo en la Universidad La Sapienza de Roma y en julio 2021 se doctoró con una tesis titulada “Lirica e romanzo. Personaggi e motivi arturiani fra letterature d’oc e d’oïl”, en codirección con la Universidad de Barcelona, ​​elaborada bajo la supervisión del Dr. Paolo Canettieri y de la Dra. Meritxell Simó. Sus investigaciones se centran principalmente en la lírica de los trouvères y en el roman en verso de materia artúrica.

Alicia Brosa Lahoz es licenciada en Administración y Dirección de Empresas por la Universitat Pompeu Fabra (1998), graduada en Historia del Arte por la Universitat de Barcelona (2018) y Máster en Culturas Medievales (2022) por esta misma universidad catalana. Amante de la Edad Media, dedicó su Trabajo de Fin de Grado al conjunto pictórico románico de San Juan Bautista de Ruesta, un estudio que, posteriormente, fue publicado en un libro homónimo por Publicacions UB (2019). Su Trabajo de Final de Máster giró en torno a la autoría femenina en los manuscritos medievales y sus modos de representación visual. Actualmente está cursando el Doctorado en Culturas Medievales en la Universidad de Barcelona. Ha colaborado en varios proyectos de investigación dentro del ámbito de la historia y del arte medieval con la Universitat de Barcelona y la Biblioteca Nacional de Catalunya.
 

Adriana Camprubí Vinyals es doctora en Teoría de la Literatura y Literatura Comparada por la Universidad Autónoma de Barcelona con la tesis «Repertorio Métrico y Melódico de la nova cantica (siglos XI, XII y XIII): de la lírica latina a la lírica románica». Graduada en Musicología con especialidad en Literatura y Cultura Románica (2013), obtuvo un Máster en Estudios Medievales por la Universidad de Santiago de Compostela (2014). También es Máster en Estudios de Literatura Comparada por la Universidad Pompeu Fabra (2015) y Máster en Humanidades Digitales (UNED, 2021). Recientemente ha obtenido un contrato postdoctoral Margarita Salas.

Sus principales líneas de investigación giran en torno al estudio de la métrica comparada en la lírica medieval, las relaciones entre texto y música en la lírica trovadoresca, la lírica paralitúrgica y las Humanidades Digitales.

Colabora en distintos proyectos internacionales entre los que destaca el Gruppo Thibaut (Università La Sapienza di Roma) o el proyecto de edición MedMus (Warwick University-Università La Sapienza).

Joan Dalmases Paredes é graduado en Linguas e Literaturas Modernas pola Universitat de Barcelona, coas especialidades de alemán e francés (2015), cursou o Máster en Cultures Medievals (2017) neste mesmo centro e doutorouse coa tese Els trobadors do cor menjat: a simbologia do cor na lírica de Guillem de Cabestany, o Châtelain de Coucy i Reinmar von Brennenberg (2020). Como beneficiario dunha bolsa APIF, traballou desde 2017 ata 2020 como investigador predoutoral no Institut de Recerca en Cultures Medievals (IRCVM) e formou parte do proxecto de investigación Los trovadores: creación, recepción y crítica en la Edad Media y en la Edad Contemporánea. A súa liña de investigación principal é a lírica trobadoresca occitana, francesa e xermánica, a correlación que manteñen e os motivos e tópicos literarios que comparten. Na actualidade, é beneficiario dunha bolsa postdoutoral Alexander von Humboldt na Ruprecht-Karls-Universität de Heidelberg.

Licenciada en Linguas, Culturas, Literatura e Tradución (2015) en La Sapienza – Università di Roma cunha tese en Filoloxía Románica e Lingüística (Il Tristano Riccardiano. Lessico e costruzione dei personaggi, supervisora prof. G. Paradisi). En 2017 cursou o Máster en Linguas Modernas, Literatura e Estudos de Traducción en La Sapienza – Università di Roma cunha tese en Filología Románica e Lingüística (Il lessico delle Trobairitz, supervisor prof. P. Canettieri, asistente supervisor prof. A. Punzi). En 2018 inscríbese no doutoramento en Estudos Textuais, Paleográficos, Lingüísticos en La Sapienza – Università di Roma cun proxecto de investigación para desenvolver un atlas temático da lírica románica medieval, con especial referencia á cultura material e á organización social.

Inés García López é Doutora en Filoloxía Alemá e licenciada en Psicoloxía pola Universitat de Barcelona. É investigadora postdoutoral na Facultade de Letras da Universitat Rovira i Virgili desde 2019. Realizou estadías de investigación no Institut für Nordische Philologie da Universität Münster (Alemania), na Háskólasetur Vestfjarða de Ísafjörður (Islandia) e no Instituto Árni Magnússon para os Estudios Islandeses de Reykjavík (Islandia). En 2020 foi a primeira investigadora do Estado español en recibir a bolsa Snorri Sturluson do Goberno de Islandia para traducir unha saga islandesa ao catalán. As súas principais liñas de investigación son a literatura medieval escandinava e os estudos de recepción literaria da poesía medieval europea.

Catedrático de Filoloxía Románica na Università dei Messina, Saverio  Guida, especialista no ámbito  occitano, sempre tratou de combinar a paixón pola investigación histórica coas metodoloxías máis audaces de análise lingüística e literaria. Publicou materiais inéditos e deu a coñecer unha serie de textos que permitiron solucionar problemas de orde ecdótica e hermenéutica, así como relativos á datación e identificación de trobadores (lémbrese o  Dizionario  biografico  dei  trovatori, Módena 2014, concibido e realizado en colaboración con Gerardo Larghi). Actualmente é codirector de revista a Cultura Neolatina e membro do Consello Asesor da Revista de Literatura Medieval, do Consello Asesor de Filoloxía Románica e do Consello Editorial de Literatura Italiana Antiga.

Simone Marcenaro (Finale Ligure, 1978) es Profesor Titular en Filología Románica en la Universidad del Molise (Italia). Sus intereses científicos se han focalizado en varios aspectos de la literatura románica medieval, con especial atención a la poesía trovadoresca. Ha publicado varias ediciones críticas de trovadores gallego-portugueses, estudios sobre la tradición manuscrita de los cancioneros y trabajos sobre lírica occitana medieval, así como ensayos dedicados a la traducción portuguesa del Libro de Buen Amor, a la Nota Emilianense, o a la cultura científica de la Iberia medieval. Dirige actualmente la unidad de investigación de la Universidad del Molise en el seno del proyecto “Atlante prosopografico delle letterature romanze medievali” y colabora con el grupo de investigación en Literatura Románica Medieval de la Universidad de Santiago de Compostela.

Rosa Mª Medina Granda é Profesora Titular de Filoloxía  Románica (Lingüística), na Universidade de Oviedo, desde o ano 1999 e preside a Association International d’Estudis Occitans (AIEO) http://www.aieo.org/, desde o ano 2014. É paralelamente editora xeral das Publicacións desta Asociación, a cargo da Casa Brepols. Así mesmo, é membro do Grupo acreditado de investigación Laboratorio de Documentación histórica da Universidad de Oviedo, desde o ano 2019 (http://doculab.grupos.uniovi.es/). Tras dedicarse ao estudo sintáctico-distribucional e semántico da negación románica (occitana, catalá, francesa e castelá), as súas liñas de investigación son actualmente: a Análise do Discurso, a “ intercomprensión” románica, “Lóxica, Mente e Linguaxe” e as Humanidades Dixitais.

Despois de formar parte, con dedicación a tempo completo, de distintos proxectos de investigación da  Universidade de Santiago de Compostela, a Dra. Medina vincúlase a este proxecto da  Universitat de Barcelona para proseguir o seu estudo sobre as trobairitz en comparación agora coas  trouveresses.

Anna M. Mussons é catedrática de Filoloxía Románica na Universitat de Barcelona, profesora do  Màster de  Cultures  Medievals, membro do  Institut de  Recerca en Cultures Medievals (IRCVM) e do consello editorial da colección “Medieval  Cultures” deste Instituto. Investigou sobre linguas e literaturas medievais, especialmente épica francesa, líricas occitana e galego-portuguesa e narrativa breve. Colaborou como investigadora en máis de vinte proxectos de investigación sobre lírica  trobadoresca  occitana, dirixiu o proxecto de  MQD Guia d’autoajuda  per á  traducció de textos  romànics  medievals, colaborou como asesora lingüística da produción de Jordi Savall: O reialme  oblidat: A  Croada contra  els  Albigesos. La tragèdia  càtara e publicou medio centenar de traballos, maioritariamente sobre lírica  trobadoresca  occitana, dedicados ao estudo de temas diversos, como o concepto de ‘folia’, a produción trobadoresca referida ás cruzadas, os problemas de tradución de determinados contextos, a análise de léxico específico e a caracterización dalgúns xéneros.

Daniel Navarro Torró (Barcelona, 1987) é licenciado en Filoloxía e cursou o Máster en Culturas Medievais na Universidade de Barcelona. As súas investigacións oriéntanse principalmente cara ao teatro medieval e outras formas de expresión literaria medievais en linguas  románicas.

É membro do IRCVM (Institut de Recerca en Cultures Medievals) da Universidade de Barcelona.

Wendy  Pfeffer é profesora emérita de francés na Universidade de Louisville e profesora visitante de Linguas Románicas na Universidade de Pennsylvania. Doutorouse en Estudos Medievais na Universidade de Toronto, cunha tese sobre o motivo literario do reiseñor na literatura medieval. Os seus intereses de investigación inclúen a literatura lírica medieval occitana, a lírica francesa, as percepcións medievais das mulleres e a historia culinaria. Tamén publicou varias bibliografías, así como artigos sobre autores do Renacemento e sobre a cultura francesa contemporánea. É xefa de redacción da revista Tenso, a única publicación periódica norteamericana dedicada á lingua, a literatura e a cultura occitanas, e é vicepresidenta da AIEO desde 2014. Concedéronselle dúas bolsas de investigación Fulbright para realizar investigacións en Francia, en Toulouse (2011) e en Circuítos (2018). Foi recoñecida polo goberno francés como oficial da Ordre des Arts et des lettres.

Stefano  Resconi é “ricercatore” de Filoloxía Románica na Università degli Studi dei Milano. Ocúpase de literatura provenzal e de lírica medieval románica, con particular atención ao estudo comparado das tradicións manuscritas e á recepción italiana da poesía de trobadors e trouvères. Na súa bibliografía figuran tamén contribucións dedicadas á Commedia, aos comentaristas antigos do poema dantesco e á narrativa francesa medieval.

Despois do “magister artium” nas materias Filoloxía Románica e Xermánica en 1980 en Maguncia (Mainz), exerceu dous anos como profesora de alemán para estranxeiros na Universidade de Dijon e catro na Sorbonne (Paris IV). Fixo o doutoramento en 1989 tamén en Maguncia cunha tese sobre Trobairitz. A achega da muller na lírica cortesá occitana antiga (Der Beitrag der Frau in der altokzitanischen höfischen Lyrik). Edición completa (Premio da Universidade Johannes Gutenberg, Mainz, 1990). Foi colaboradora científica na Universidade Justus Liebig, Gießen; asistente científica na Universidade Autónoma de Berlin (Freie Universität Berlin) 1990-1996. De 1996 a 1999 estivo encargada de cursos en Maguncia. Obtivo a capacitación de cátedra (Habilitation) en Frankfurt/M. 1998 coa disertación sobre “Alter Ego. O Pintor como “sombra” do escritor na literatura narrativa francesa desde o romanticismo ata o fin de século” (“Der Maler als Schatten deas Schriftstellers in der französischen Erzählliteratur von der Romantik bis zum Fin de  siècle”). Profesora catedrática temporal en Maguncia, Constanza, Potsdam, Düsseldorf, Graz, Osnabrück e, desde 2005, Aachen. Outros campos de investigación do seu interese son: a Idade Media, os estudos occitanos, a literatura francesa e española dos séculos XIX e XX e a intermedialidade.

Isabel de Riquer Permanyer é doutora en Filoloxía Románica e profesora emérita de Literatura  Románica Medieval da UB. A súa docencia e investigación están orientadas cara á edición e estudo de textos literarios medievais de ámbito románico. Pertence ao Consell d’ Experts de  l’Institut de  Recerca en Cultures Medievals (IRCVM). Participou en diversos proxectos de investigación financiados dedicados ao estudo do nacemento da conciencia lingüística europea e á creación e recepción da lírica trobadoresca. Forma parte do Comité Científico de revistas nacionais e estranxeiras e do Bureau da sección española da Société Internationale Rencesvals. Fóronlle concedidos no ano 1988 o premio de “Axuda á Creación Literaria” do Ministerio de Cultura pola tradución do Chevalier  au  lion de Chrétien de Troyes, e o de Ensaio da UNED/UNED, en 1995, polo libro Contra as mulleres: poemas de rexeitamento e vituperio (Barcelona, Quaderns Crema), en colaboración con Robert Archer. É académica de número da Real Academia de Boas Letras de Barcelona desde 2016.

María Elena Roig Torres es docente funcionaria de Educación Secundaria y profesora adjunta en el Grado de Educación Primaria y en el Máster de Formación del Profesorado de la Universitat de les Illes Balears. Licenciada en Filología Hispánica, se doctoró cum laude en 2005 en la especialidad de Filología Románica por la Universitat de Barcelona con una tesis titulada “Trovadores occitanos en Navarra, Navarra en los trovadores occitanos (1134-1234)”, lo que demuestra su interés particular -aunque no exclusivo- por la interacción de los reinos peninsulares con la lírica trovadoresca.

Abel Vázquez Márquez (Barcelona, 1997) es graduado en Humanidades y Periodismo por la Universitat Pompeu Fabra (2020) y ha cursado el Máster en Culturas Medievales en la Universitat de Barcelona (2022). Actualmente es estudiante del Doctorado en Culturas Medievales, organizado por el mismo centro, y está desarrollando una tesis sobre la lírica catalana de voz femenina durante la Edad Media y el Renacimiento. Sus principales intereses de investigación se centran en la tradición románica de la “canción de mujer”, su presencia y desarrollo en Cataluña, Castilla y Francia, su relación con la lírica cortés y los imaginarios femeninos, la edición filológica digital y las Humanidades Digitales. También ha trabajado como becario colaborador con el Institut de Recerca en Cultures Medievals (2020-2021) y con el Servei de Museus i Protecció de Béns Mobles de la Generalitat de Catalunya (2021). 
 

É Profesora titular de Filoloxía Románica da USC e acreditada para catedrática desde 2015. Foi coordinadora do Máster de Estudos Medievais Europeos da USC (cursos 2017-2018 e 2018-2019, con proceso de acreditación). Participou en diferentes proxectos de investigación de financiamento autonómico e nacional (con función de IP en catro). Ademais, forma parte do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación de Humanidades como IP do proxecto Prosa literaria  galega medieval. As súas liñas de investigación céntranse no ámbito da literatura románica medieval desde un punto de vista transversal, na lírica galego-portuguesa, e na feminidade textual na Idade Media. Entre as súas últimas publicacións destaca a edición do libro Voces de mulleres na Idade Media: entre realidade e ficción (De  Gruyter,  Berlin, 2019). Máis información en: web académica e en academia.edu.

Profesora Titular de Literatura Portuguesa da USC, ocúpase principalmente dos período medieval, renacentista e barroco, así como da proxección destes nas literaturas contemporáneas. Destacan os seus traballos sobre aspectos léxicos e temáticos da poesía cortesá do século XV, como Traje, gentileza e poesia. O campos semântico da moda e da vestimenta no Cancioneiro Geral de Garcia de Resende (2001) ou Festa, Teatralidade e escrita. Esboços tetarais no Cancioneiro Geral de Garcia de Resende (2003). E, entre outras publicacións máis recentes, sobresaen a edición e estudo, en coautoría, de O meu Portugal[de] Guilherme de Almeida (2016), “O retrato descortês das damas no Cancioneiro Geral: motivos e imagens da tradição lírica” (2018) ou “Liturgia e cor amarela no Cancioneiro Geral: ainda para una interpretação em chave criptojudaica de Bernardim Ribeiro?” (2019). Actualmente coordina o grupo de investigación GRAALL (GI-1353) e participa en varios proxectos nacionais e internacionais sobre o imaxinario e as letras medievais.

É licenciado en Filoloxía Románica e en Filoloxía Galego-portuguesa. Doutor en Filoloxía Galego-portuguesa. Profesor Titular na Facultade de Filoloxía de la USC. Os campos de investigación son a historia da lingua (de modo preferente) durante o período medieval e o contexto sociocultural en que xermina e se desenvolve a lírica galego-portuguesa. A primeira liña integra traballos de edición e estudos de textos literarios e documentación como: Rui Vasques. Crónica de Santa Maria de Íria (2001), o Os primeiros escritos em galego-português: revisão e balanço (2014). No tocante ao segundo ámbito, podemos citar: Os cavaleiros que fizeram as cantigas. Aproximação às origens socioculturais da lírica galego-portuguesa (2012),“Et de dona Guiomar nascio don Rodrigo Diaz de los Cameros. Figuras femininas no patrocínio da lírica galego-portuguesa (II)” (2018), De illis e Mirapeixe: Monio Fernandi. O trovador Múnio Fernandes de Mirapeixe e a sua parentela (2020).

Licenciada en Letras Clásicas pola Pontifícia Universidade Católica de São Paulo (1960) e doutora en Literatura Portuguesa pola Universidade de São Paulo (1972). Profesora Titular (Full Professor) de Literatura Portuguesa no Departamento de Teoría Literaria, Instituto de Estudos da Linguagem, UNICAMP (Universidade Estadual de Campinas), Brasil (aposentada). Especializada en Literatura Medieval Galego-Portuguesa e Literatura Portuguesa Contemporánea. Unha relación das súas publicacións e actividades está dispoñible na Plataforma Lattes del CNPq (Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico).

É licenciado en Historia (2011), cun Máster en Estudos Medievais Europeos (2012), pola USC. Tras ser bolseiro e contratado predoutoral na USC (2012-2016), bolseiro do Corpus Documentale Latinum Gallaeciae (CODOLGA) no CRPIH (2017-2019) e Técnico superior de apoio á investigación no ILG-USC (2019-2020), incorporouse ao Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento (CSIC-Xunta de Galicia) como Técnico superior de actividades técnicas e profesionais. As súas liñas de investigación céntranse na historia social das mulleres durante a Idade Media, tendo participado en diferentes congresos nacionais e internacionais, ademais de publicar as súas investigacións sobre a historia medieval de Galicia e a historia das mulleres en diversas revistas e obras colectivas.

Doutor en Historia da arte pola USC, actualmente é profesor do departamento de Historia Arte e Xeografía da Universidade de Vigo. A súa experiencia laboral centrouse na xestión cultural, sobre todo, no campo das exposicións temporais. Nos últimos anos traballou como asesor histórico de diversas obras de restauración levadas a cabo na basílica compostelá encargándose tanto da redacción dos informes histórico-artísticos previos ás devanditas intervencións como do control de obra. Como especialista en escultura románica das vías de peregrinación, as súas publicacións centráronse, sobre todo, na iconografía románica en xeral e na Catedral de Santiago de Compostela, en particular.

Graduada en Linguas e Literaturas Modernas (itinerario de Filoloxía Románica), con mención de Premio Extraordinario polo Ministerio de Educación, Cultura e Deporte. Contou ao longo da súa vida académica con diversas bolsas. Foi membro do proxecto Prosa Literaria Galega Medieval (CRPIH). A súa investigación oriéntase ao ámbito da literatura medieval en linguas vernáculas, prestando atención ás trobairitz e á representación da muller nas cantigas de escarnio galego-portuguesas. Formou parte do proxecto Voces de mulleres na Idade Media: realidade e ficción (séculos XII- XIV) (FFI2014-55628- P), con resultados relevantes dados a coñecer en congresos internacionais e en artigos de revistas de impacto. Na actualidade é profesora de Ensino Secundario e segue investigando no ámbito feminino da Idade Media.

É profesor de Lingua e Literatura Árabes no Departamento de Letras Orientais da USP (Brasil), onde participa tamén do seu programa de posgrao en Letras Estranxeiras e Tradución. Previamente realizou o seu doutoramento en Literatura Portuguesa (1997-2002) e Máster en Literatura Española (1991-1996) na Universidade de São Paulo. Cursou estudos sobre a literatura  dialectal do Andalús, con achegas sobre o céjel de Ibn  Quzman e os problemas da súa versión ao portugués. Tamén se dedica á tradución de poesía árabe.

É Profesora Titular Emérita da Universidade de Zúric (Romanisches Seminar), e foi responsable do ensino do portugués (Lingua, Lingüística, Literatura e Filoloxía) e directora da Cátedra Carlos de Oliveira (Camões IP) da Universidade de Zúric (-2019). Graduose na Universidade Clásica de Lisboa na Facultade de Letras, onde ensinou principalmente Historia da Lingua Portuguesa. Tras especializarse en Filoloxía Románica na Universidade de Roma (A Sapienza), traballou na Universidade de Zúric, onde obtivo Habilitación en Filoloxía Románica. As súas áreas de investigación e de publicación céntranse na historia da lírica galego-portuguesa, nas variacións textuais da súa produción, nos procesos de transmisión e na recepción medieval e do século XIV de coleccións poéticas colectivas, en particular no que se refire ao Cancioneiro de Ajuda. Ademais, tamén se interesa polas formas narrativas breves e polos aspectos lingüísticos do teatro de Gil Vicente.

É Doutor en Historia da arte desde febreiro de 2018. Traballou para a Fundación Santa María a Real de Aguilar de Campoo e foi persoal docente nas universidades de Santiago de Compostela e de León. Entre as súas publicacións destaca a monografía Reforma e tradición no románico galego. Os exemplos de Rebordáns e Mondoñedo (2020). É membro colaborador do grupo de investigación Patrimonio Artístico Medieval da Universidade de León e persoal do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades en Santiago de Compostela, onde participa no proxecto Prosa Literaria  Galega Medieval. Os seus principais intereses investigadores céntranse na arte románica, as relacións entre a cultura visual e a literaria e as recreacións da Idade Media nos novos medios dixitais.

Graduada en Historia Medieval, actualmente é investigadora posdoutoral na USC. A súa tese doutoral, defendida no ano 2017, céntrase no estudo do territorio do noroccidente peninsular, principalmente o galego, durante os séculos centrais da Idade Media. Continuou con esta liña de investigación no seu proceso posdoutoral, con especial atención á cartografía. É membro do grupo de investigación Historia Medieval: Sociedade e Territorio da USC, e colaboradora externa do proxecto CODOLGA (Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades). Entre as súas publicacións destaca a monografía Ad tudensem ecclesias que in vicio sunt’: a organización do espazo da antiga diocese de Tui ao Norte do Miño (Valga, 2018).

É graduada en Lingua e Literatura galegas (2014) e cursou o máster en Estudos Medievais Europeos (2015) na USC. Entre 2018 e 2021 foi profesora no Centro de Estudos da Lingua e Cultura Galegas da Universidade Federal da Bahia. Dende 2022 imparte docencia en materias relacionadas coa lingua española no Centro de Linguaxe e Comunicación da Pontificia Universidade Católica de Campinas. Actualmente é doutoranda no Programa de Posgrao en Ciencia da Literatura da Universidade Federal do Rio de Janeiro e no Programa de Doutoramento en Estudos Medievais da USC, co proxecto de tese titulado Representacións da violencia contra a muller na lírica medieval galego-portuguesa. O seu principal foco de investigación céntrase nas cantigas medievais, tendo como liñas de interese destacadas o retrato da violencia cara a muller, a violencia feminina e os  modelos transmitidos polo xénero do escarnio.