Información básica

Identificador
CB 157
Lengua
Latín
Género | Forma
Pastorela
Rima
aabab
Terminaciones
-ere
-ali
-ium
-osa
-ulum
-igna
-inem
-ata
-erat
-ari
-eret
-ore
-io
-atur

Edición base

Página(s)
267-268, núm. 157

Manuscritos

Manuscrito
Folio(s)
63v

Otras ediciones y estudios

Referencia bibliográfica
Referencia bibliográfica
Página(s)
174-177; 658-660
Referencia bibliográfica
Página(s)
524-527; 1157-1158
Referencia bibliográfica
Página(s)
289-290
Página(s)
vol. II, p. 271-272

Texto

I
Lucis orto sidere
exit virgo propere
facie vernali,
oves iussa regere
baculo pastorali.


II
Sol effundens radium
dat calorem nimium.
virgo speciosa
solem vitat noxium
sub arbore frondosa.


III 
Dum procedo paululum,
lingue solvo vinculum:
"salve, rege digna!
audi, queso, servulum,
esto michi benigna!"


IV
Cur salutas virginem,
que non novit hominem,
ex quo fuit nata?
sciat Deus! neminem
inveni per hec prata.

 
V
Forte lupus aderat,
quem fames expulerat
gutturis avari.
ove rapta properat,
cupiens saturari.


VI
Dum puella cerneret,
quod sic ovem perderet,
pleno clamat ore:
"siquis ovem redderet,
me gaudeat uxore!"


VII
Mox ut vocem audio,
denudato gladio
lupus immolatur,
ovis ab exitio
redempta reportatur.

    I
    Al nacer la estrella de la mañana,
    sale de prisa una doncella
    con rostro de primavera
    a conducir las ovejas del rebaño
    con pastoral cayado.

    II
    El sol, lanzando sus rayos,
    produce un calor exagerado.
    La hermosa doncella
    bajo un frondoso árbol
    evita el sol malsano.

    III
    Allí un poco me acerco
    y el vínculo de mi lengua suelto:
    "¡Salve, de un rey digna!
    Escucha, por favor, a tu siervo
    y sé conmigo benigna".

    IV
    "Por qué saludas a una doncella
    que no conoce varón
    desde que la luz la viera?
    A Dios pongo por testigo:
    ningún hombre hallé por estas praderas".

    V
    En esto un lobo se presenta,
    al que el hambre de sus fauces avarientas
    había hecho salir de su escondrijo.
    Apresura la huida, arrebatando una oveja,
    deseoso de saciar su apetito.

    VI
    Al ver la doncella
    que se iba a perder la oveja,
    exclama a toda voz:
    "si alguien la oveja me devolviera,
    me gozará a plena satisfacción".

    VII
    Tan pronto oigo este ofrecimiento
    desenvainando la espada,
    el lobo cae muerto.
    La oveja de la muerte es rescatada
    y a su dueña entregada.

    (Montero Cartelle, Carmina Burana. Los poemas de amor)

    (traducción alemana en Vollmann, Carmina Burana)

     

    I
    At the rising of the morning star,
    a young maid hurried out,
    spring-like in her appearance,
    to guide the sheep, as bidden,
    with her shepherd's crook.

    II
    The sun poured down its rays,
    making it very hot.
    The attractive maid
    sought shelter from the oppressive sun
    under a leafy tree.

    III
    As I moved forward a little,
    I loosened the bond on my tongue:
    "Greetings, maiden worthy of a king!
    Please listen to the words of your servant;
    be kind to me!"

    IV
    "Why do you greet a virgin
    who has known no man
    since the time she was born?
    As God is my witness, I have never
    found anyone in these fields."

    V
    There chanced to be a wolf nearby;
    the hunger of his greedy throat
    had driven him out.
    He seized a sheep and was hurrying away,
    eager to eat his fill.

    VI
    When the maiden saw
    that she was losing a sheep,
    she shouted out loudly:
    "Whoever brings my sheep back
    can enjoy me as his wife.”

    VII
    When I heard her words,
    I unsheathed my sword
    and the wolf was sacrificed;
    the sheep, redeemed from death,
    was brought back to her.

    (Traill, Carmina Burana)

    Música conservada

    Música conservada
    No