s’enamoret de una dompna, Alasais de Rocamartina, q’era moilliers d’En Baraill, seignor de Marseilla

(...)

E ma dompna Alasais o tenia a solatz e soffria lo prec e l’entendimen per las bonas cansons q’el fasia d’ela.

(...)

E la dompna manda per En Barail, son marit, e comensa li a dire com lo fols Peire Vidals la avia baisada e q’ela lo volia far destruire de la persona.

(...)

E ma dompna Al[as]ais si se penet ben de mal faire ad el, si ella l'agues pogut far trobar.

(...) si feiron tans precs a la dompna q’ela mandet per el e·il mandet letras e saluz, sas iras perdonadas (…) E ma dompna Al[as]ais lo receup con gran legressa e li autrejet lo baisar.

Et entendia se en la muiller del seu seingnor En Baral. E pregava la e fasia sas chansos d’ella. Mas anc per precs ni per cansos no·i poc trobar merce, qu’ella li fezes nuill ben en dret d’amor;

Qu’ieu vi que ma dona N’Alazais, comtessa de Saluza, sofria Peire Vidal per entenedor; e la comtessa de Burlatz, Arnaut de Marueill, e ma dona Maria, Gauselm Faidit; e la dona de Marceilla, Folquet de Marceilla