Basic information

Name variants

la pros de Berga
bona domna de Berga
Estefania

Senhals

Sogra

Locations and chronology

Dates
1171
Location
Berga

Family relations

Pere de Berga
Type of relation
Cónyuge

Mentions

Function
Persona citada
Identifier
BEdT 210,002
Fragmento de texto

(...)
q' estiers autres amics no ·m vei
mas sol Ma Sogra, cui soplei,
q' es la mieiller e la plus pros
dompna que sia demest nos;
e ment qui que m'o desautrei.

E ja no s'en combat' ab mei
us cavalliers ni dui ni trei,
qu la mieiller e la plus pros,
bella Sogra, non siatz vos
e la gensser de nuilla lei;
(...)

Sogra, per vos estau joios,
francs e fins et humelios;

Page(s)
núm. III
Incipit
Ar el mes que la neu e ·l frei
Verse
11, 18, 22
Function
Dedicataria
Identifier
BEdT 210,011
Fragmento de texto

E car me fetz plorar
Ma Sogra, q' es bell' e bona,
Dampnedieu prec qe ·l cofona
o·l lais ab mi encontrar. 

Mout es cobes de manjar
e plens de gelosia,
per que no·l deu amar
midonz N'Estefania;

(...)

Sogra, no·us deu pesar,
si ben gardatz sa persona,
qe·l dia c'om lo repona
poiretz cent tans meillurar.

Sogra: Berga e Cardona
e Mon Sogr' ab la corona
m'an fayt de vos tant luynar.

Page(s)
núm. I
Incipit
Eu non cuidava chantar
Verse
14, 20, 29, 33
Function
Dedicataria
Identifier
BEdT 210,019
Fragmento de texto

Trop ai estat sotz coa de mouton
que non chantiei de ma dompna Ma Sogra,
de la genssor que anc noiris en terra
(...)
e, fe que·us dei, midonz, la pros de Berga,
et acuoil gen e coindej' et alberga. 

(...)

A vos m'autrei, bona dompna de Berga:
vos etz fins aurs, e vostres maritz merga. 

Page(s)
núm. II
Incipit
Trop ai estat sotz coa de mouton
Verse
2, 6, 36

Bibliographic references

Page(s)
72, 122
Page(s)
521-522, 524
Page(s)
37-38, núms. I-III

Observations

Estefanía aparece casada en 1171 con el barón Pere de Berga, documentado desde 1162 y muerto en 1198. Este personaje es vilipendiado en un pequeño ciclo de sirventeses compuesto por el trovador Guillem de Berguedà durante su primera etapa de producción literaria, que se extiende hasta 1175. En estos poemas, las muestras corteses de amor que el trovador dirige a Estefanía deben leerse como un mecanismo para ridiculizar a su marido (Riquer 1971: 44-55Riquer 1975: 522-523, 525; Riquer: 1996: 37-38).